Με υγεία, ειρήνη και αγάπη!!! Χρόνια πολλά!!!

 

Προσοχή, τα πολλά αντιφλεγμονώδη μπορεί να επιδεινώνουν την αρθρίτιδα!

  

Τι αποκαλύπτει νέα μελέτη για τους ασθενείς που λαμβάνουν συστηματικά και επί χρόνια αντιφλεγμονώδη φάρμακα, σε μια προσπάθεια να διατηρούν υπό έλεγχο την οστεοαρθρίτιδα στα γόνατά τους. Τι λένε οι ερευνητές. 

Είναι τα κατ’ εξοχήν φάρμακα που παίρνουν οι πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα για να καταπραΰνουν τη φλεγμονή και να ανακουφιστούν από τον πόνο. Μια νέα μελέτη, όμως, προειδοποιεί ότι τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη μπορεί μακροπρόθεσμα να την επιδεινώνουν!

Η οστεοαρθρίτιδα είναι η συχνότερη ρευματική πάθηση. Παλαιότερη έρευνα του Ελληνικού Ιδρύματος Ρευματολογικών Ερευνών είχε δείξει ότι πάσχει περισσότερο από το 13% του ενήλικου πληθυσμού.

Η οστεοαρθρίτιδα προκαλεί φθορά του χόνδρου που επιστρώνει τα οστά που σχηματίζουν τις αρθρώσεις. Προκαλεί επίσης την ανάπτυξη οστικών «προεξοχών» στην προσβεβλημένη άρθρωση. Αυτά είναι τα λεγόμενα οστεόφυτα, που οι ασθενείς αποκαλούν «άλατα». Οι αλλοιώσεις αυτές έχουν ως συνέπεια φλεγμονή, οίδημα και πόνο. Η αρθρίτιδα συνήθως εντοπίζεται:

• Σε αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης (εκφυλιστική σπονδυλοαρθροπάθεια)
• Στην άρθρωση του γόνατος
• Στις αρθρώσεις της άκρας χείρας
• Στην άρθρωση του ισχίου

Τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χορηγούνται ευρέως για την αντιμετώπιση της φλεγμονής και του πόνου. Ωστόσο οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις τους στις αρθρώσεις δεν είναι καλά γνωστές, λένε οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (UCSF).

Πρώτα η υμενίτιδα

«Τα αντιφλεγμονώδη χορηγούνται ως θεραπεία για τον πόνο. Δεν γνωρίζουμε όμως πως επηρεάζουν την έκβαση των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Dr. Johanna Luitjens, μεταδιδακτορική υπότροφος στο Τμήμα Ακτινολογίας & Βιοϊατρικής Απεικόνισης του UCSF. «Έως πρότινος δεν είχε καν αξιολογηθεί με απεικονιστικές εξετάσεις η επίδρασή τους στην υμενίτιδα».

Η υμενίτιδα είναι η φλεγμονή της μεμβράνης (λέγεται αρθρικός υμένας) που επενδύει το εσωτερικό των αρθρώσεων. Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι η υμενίτιδα στο γόνατο σχετίζεται με την μελλοντική απώλεια του χόνδρου και την οστεοαρθρίτιδα.

Η Dr. Luitjens και οι συνάδελφοί της εξέτασαν τις επιδράσεις που έχουν τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα σε:

• 277 πάσχοντες από μετρίου βαθμού έως σοβαρή οστεοαρθρίτιδα του γόνατος που λάμβαναν αντιφλεγμονώδη
• 793 εθελοντές που δεν έκαναν αντιφλεγμονώδη θεραπεία

Οι ασθενείς που έπαιρναν τα φάρμακα, τα λάμβαναν επί τουλάχιστον 1 χρόνο πριν ενταχθούν στη μελέτη και επί 4 χρόνια στη συνέχεια. Στόχος της μελέτης ήταν να εξακριβωθεί αν τα φάρμακα επηρέαζαν την ανάπτυξη ή  εξέλιξη της υμενίτιδας και ακολούθως των αλλοιώσεων στους αρθρικούς χόνδρους.

Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία γόνατος κατά την έναρξή της και τέσσερα χρόνια αργότερα. Οι ερευνητές εξέτασαν στις εικόνες το πάχος του χόνδρου, τη σύστασή του και άλλους δείκτες της εξέλιξης της αρθρίτιδας.

Τα ευρήματα

Όπως διαπίστωσαν, τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) δεν παρείχαν κάποιο μακροπρόθεσμο όφελος. Η φλεγμονή στην άρθρωση και η ποιότητα του χόνδρου ήταν χειρότερη κατά την έναρξη της μελέτης στους ασθενείς που τα λάμβαναν. Επιδεινώθηκαν επίσης περαιτέρω στην πορεία της μελέτης.

«Δεν βρήκαμε να ασκούν κάποια προστατευτική δράση», είπε η Dr. Luitjens. «Δεν μείωναν το επίπεδο της φλεγμονής ούτε επιβράδυναν την εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο. Αντιθέτως, είδαμε ότι εντείνουν την υμενίτιδα και τις φθορές».

Αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με την υποχώρηση του πόνου, εκτίμησε. «Οι ασθενείς που παίρνουν αντιφλεγμονώδη μπορεί να είναι πιο δραστήριοι σωματικά διότι δεν πονάνε. Αυτό μπορεί να επιδεινώνει την υμενίτιδα και τις άλλες φθορές στις αρθρώσεις τους».

Σε κάθε περίπτωση, «τα αντιφλεγμονώδη δεν έχουν μακροπρόθεσμα θετικό αντίκτυπο στη φλεγμονή των αρθρώσεων και αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν κατά τη χορήγησή τους».

 

 

Πηγή   www.iatropedia.gr

Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος - Είμαστε πάντα δίπλα σου

Τσιγαρόβηχας – Αντιμετώπιση: Τα έξι βήματα για να ηρεμήσετε

 

 

 Αν καπνίζετε και έχετε τον βήχα που είναι γνωστός και ως “βήχας του καπνιστή”, πρέπει να γνωρίζετε ότι στην πραγματικότητα αυτό είναι ένα φυσιολογικό πράγμα. Είναι ένα σημάδι ότι το σώμα σας προσπαθεί να αντιμετωπίσει το κακό που του κάνετε και προσπαθεί να θεραπεύσει τον εαυτό του.

Ο τσιγαρόβηχας είναι ένα σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά στον οργανισμό. Το σώμα σας πάντα προσπαθεί να επιδιορθώσει τα όσα δεν πάνε καλά στον οργανισμό. Ακόμα και αν εσείς δεν συνειδητοποιείτε (ή απλά δεν παραδέχεστε…) ότι προκαλείτε πολλά προβλήματα με τις συνήθειές σας (κάπνισμα, κακή διατροφή, καθιστική ζωή κλπ).

H διακοπή του καπνίσματος είναι ο μόνος τρόπος που θα μπορέσετε να σταματήσετε μόνιμα τον βήχα του καπνιστή. Εντούτοις, υπάρχουν 6 ακόμα γρήγοροι και δοκιμασμένοι τρόποι για να βοηθήσετε το σώμα σας να θεραπευθεί πιο αποτελεσματικά, να ανακουφίσει τον ερεθισμό και να σταματήσει προσωρινά τον βήχα.

Ο τσιγαρόβηχας έχει ορισμένες απλές θεραπείες που μπορείτε να ακολουθήσετε για να αισθανθείτε λίγο καλύτερα

1. Πίνετε αρκετό νερό: Δεν είναι τυχαίο που οι γιατροί και οι ειδικοί σε θέματα υγείας πάντα σας συνιστούν να πίνετε περισσότερο νερό. Είναι το πρώτο βήμα για να διαχειριστείτε κάθε πρόβλημα υγείας, από τις αλλεργίες μέχρι την προσπάθειά σας να χάσετε βάρος. Αποδεικνύεται ότι η κατανάλωση 6-8 ποτηριών νερού την ημέρα βοηθά στην ανακούφιση του βήχα του καπνιστή. Αυτό συμβαίνει επειδή αραιώνει τη βλέννα στους πνεύμονες και τον λαιμό σας. Οι γαργάρες με χλιαρό αλατόνερο μπορούν επίσης να προσφέρουν κάποια ανακούφιση στον ερεθισμένο λαιμό.
2. Απλά προσθέστε μέλι: Προσθέτοντας λίγο μέλι στο τσάι σας, ή απλά αν τρώτε ένα κουταλάκι από καλό, αγνό μέλι, μπορεί να απαλύνει πραγματικά το λαιμό σας. Την γεύση του ξεπερνούν μόνο οι αντιβακτηριακές του ιδιότητες!
3. Παστίλιες λαιμού: Οι κλασικές παστίλιες για τον βήχα θα μειώσουν τον ερεθισμό που οδηγεί σε βήχα. Οι παστίλιες με βιταμίνη C παρέχουν την ίδια ανακούφιση για το λαιμό σας. Αλλά έχουν το πρόσθετο πλεονέκτημα των βιταμινών που θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα.
4. Ατμός από ευκάλυπτο ή μέντα στο δωμάτιο: Αφήσετε ατμό από βρασμένο ευκάλυπτο, είτε ατμό από βρασμένα φύλλα μέντας ως ένα ιδιότυπο «υγραντήρα» στο δωμάτιό σας. Θα σας βοηθήσει να αναπνέετε καλύτερα.
5. Ύπνος με το κεφάλι σας ελαφρώς ανασηκωμένο: Στηρίξτε το κεφάλι σας σε 1-2 μαξιλάρια, ενώ κοιμάστε. Αυτό θα ελαχιστοποιήσει την αποστράγγιση της βλέννας προς τον λαιμό σας, που οδηγεί σε βήχα. Οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι αυτός ο τρόπος είναι πολύ αποτελεσματικός. Δεν αφήνει τον λαιμό σας να γεμίζει με βλέννα και έτσι αισθάνεστε πολύ καλύτερα την επόμενη μέρα, ειδικά το πρωί.
6. Να τρώτε υγιεινά και να ασκείστε: Αυτά τα δύο αποτελούν ουσιαστικό μέρος κάθε υγιεινού τρόπου ζωής. Ακριβώς επειδή καπνίζετε, πρέπει να προσέχετε ακόμα παραπάνω την υγεία σας.

 

 

Πηγή:  www.iatropedia.gr

Υπογλυκαιμία: Συμπτώματα, αίτια και αντιμετώπιση

  

Η υπογλυκαιμία είναι μια κατάσταση κατά την οποία το επίπεδο σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα είναι χαμηλότερο από το τυπικό εύρος. Η γλυκόζη είναι η κύρια πηγή ενέργειας του σώματος.

 

Η υπογλυκαιμία σχετίζεται συχνά με τη θεραπεία του διαβήτη. Αλλά και διάφορα φάρμακα και άλλες καταστάσεις μπορεί να προκαλέσουν χαμηλό σάκχαρο αίματος σε άτομα που δεν έχουν διαβήτη.

Υπογλυκαιμία: Συμπτώματα

Εάν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα πέσουν πολύ χαμηλά, τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Χλωμή όψη
• Τρέμουλο
• Εφίδρωση
• Πονοκέφαλος
• Πείνα ή ναυτία
• Ακανόνιστος ή γρήγορος καρδιακός παλμός
• Κούραση
• Ευερεθιστότητα ή άγχος
• Δυσκολία συγκέντρωσης
• Ζάλη
• Μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα των χειλιών, της γλώσσας ή του μάγουλου

Καθώς η υπογλυκαιμία επιδεινώνεται, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Σύγχυση, ασυνήθιστη συμπεριφορά ή και τα δύο, όπως η αδυναμία ολοκλήρωσης εργασιών ρουτίνας
• Απώλεια συντονισμού
• Μπερδεμένη ομιλία με κακή άρθρωση λέξεων και εκφορά λόγου
• Θολή όραση
• Εφιάλτες στον ύπνο

Η σοβαρή υπογλυκαιμία μπορεί να προκαλέσει:

• Απώλεια συνείδησης
• Επιληπτικές κρίσεις

Πότε να δείτε γιατρό

Ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια εάν:

 

• Έχετε συμπτώματα υπογλυκαιμίας και δεν έχετε διαβήτη
• Έχετε διαβήτη και η υπογλυκαιμία σας δεν ανταποκρίνεται σε άμεση θεραπεία, όπως το να πιείτε χυμό ή αναψυκτικό (όχι διαίτης), ή να φάτε κάτι γλυκό ή να πάρετε χάπι γλυκόζης

Προσοχή: Καλέστε τις Πρώτες Βοήθειες για κάποιον με διαβήτη ή ιστορικό υπογλυκαιμίας που έχει συμπτώματα σοβαρής υπογλυκαιμίας ή χάνει τις αισθήσεις του.

Υπογλυκαιμία: Αντιμετώπιση

Άμεση θεραπεία υπογλυκαιμίας

Εάν έχετε συμπτώματα υπογλυκαιμίας, κάντε τα εξής:

1. Φάτε ή πιείτε 15 έως 20 γραμμάρια υδατανθράκων ταχείας δράσης. Αυτά είναι ζαχαρούχα τρόφιμα ή ποτά χωρίς πρωτεΐνη ή λίπος που μετατρέπονται εύκολα σε ζάχαρη στο σώμα: χυμός φρούτων, αναψυκτικά (όχι διαίτης), μέλι ή ζαχαρούχα γλυκά.
2. Ελέγξτε ξανά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα 15 λεπτά μετά. Εάν εξακολουθούν να είναι κάτω από 70 mg/dL (3,9 mmol/L), φάτε ή πιείτε άλλα 15 έως 20 γραμμάρια υδατάνθρακα ταχείας δράσης και ελέγξτε ξανά το επίπεδο σακχάρου στο αίμα σας σε 15 λεπτά. Επαναλάβετε αυτά τα βήματα μέχρι το σάκχαρο του αίματος να είναι πάνω από 70 mg/dL (3,9 mmol/L).
3. Φάτε ένα σνακ ή ένα γεύμα. Μόλις το σάκχαρό σας επανέλθει στο κανονικό εύρος, η κατανάλωση ενός υγιεινού σνακ ή γεύματος μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή νέας πτώσης του σακχάρου και να αναπληρώσει τα αποθέματα γλυκογόνου του σώματος.

Άμεση αντιμετώπιση σοβαρής υπογλυκαιμίας

Η υπογλυκαιμία θεωρείται σοβαρή εάν χρειάζεστε βοήθεια από κάποιον για να ανακάμψετε. Για παράδειγμα, εάν δεν μπορείτε να φάτε, μπορεί να χρειαστείτε ένεση γλυκαγόνης ή ενδοφλέβια γλυκόζη.

Γενικά, τα άτομα με διαβήτη που λαμβάνουν θεραπεία με ινσουλίνη θα πρέπει να έχουν κιτ γλυκαγόνης για επείγουσες περιπτώσεις. Η οικογένεια και οι φίλοι πρέπει να γνωρίζουν πού να βρουν το κιτ και πώς να το χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Εάν βοηθάτε κάποιον που είναι αναίσθητος, μην προσπαθήσετε να του δώσετε φαγητό ή ποτό. Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμο κιτ γλυκαγόνης ή δεν ξέρετε πώς να το χρησιμοποιήσετε, καλέστε τις Πρώτες Βοήθειες.

Θεραπεία υποκείμενης πάθησης

Η πρόληψη της υποτροπιάζουσας υπογλυκαιμίας απαιτεί από τον γιατρό σας να εντοπίσει την πάθηση που προκαλεί υπογλυκαιμία και να τη θεραπεύσει. Ανάλογα με την αιτία, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:

• Διατροφική συμβουλευτική. Μια ανασκόπηση των διατροφικών συνηθειών σας με τη συμβουλή διαιτολόγου μπορεί να βοηθήσει στην μείωση της υπογλυκαιμίας.
• Φάρμακα. Εάν ένα φάρμακο είναι η αιτία της υπογλυκαιμίας σας, ο γιατρός σας πιθανότατα θα σας προτείνει την προσθήκη, αλλαγή ή διακοπή του φαρμάκου ή προσαρμογή της δοσολογίας.
• Θεραπεία όγκων. Ένας όγκος στο πάγκρεας συνήθως αντιμετωπίζεται με χειρουργική αφαίρεση του όγκου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτείται φαρμακευτική αγωγή για τον έλεγχο της υπογλυκαιμίας ή μερική αφαίρεση του παγκρέατος.

Υπογλυκαιμία: Αιτίες

Η υπογλυκαιμία εμφανίζεται όταν τα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα σας πέφτουν πολύ χαμηλά. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβεί αυτό. Ο πιο συνηθισμένος λόγος για χαμηλό σάκχαρο στο αίμα είναι μια παρενέργεια των φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του διαβήτη.

Ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα

Όταν τρώτε, το σώμα σας διασπά τα τρόφιμα σε γλυκόζη. Η γλυκόζη, η κύρια πηγή ενέργειας για το σώμα, εισέρχεται στα κύτταρα με τη βοήθεια της ινσουλίνης, μιας ορμόνης που παράγεται από το πάγκρεας. Η ινσουλίνη επιτρέπει στη γλυκόζη να εισέλθει στα κύτταρα και να τους παρέχει το καύσιμο που χρειάζονται. Η επιπλέον γλυκόζη αποθηκεύεται στο συκώτι και τους μύες με την μορφή γλυκογόνου.

Όταν δεν έχετε φάει για αρκετές ώρες και το επίπεδο σακχάρου στο αίμα σας πέσει, θα σταματήσετε να παράγετε ινσουλίνη. Τότε μια άλλη ορμόνη από το πάγκρεας (γλυκαγόνη) σηματοδοτεί στο συκώτι να διασπάσει το αποθηκευμένο γλυκογόνο και να απελευθερώσει γλυκόζη στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτό διατηρεί το σάκχαρο στο αίμα σας σε ένα τυπικό εύρος μέχρι να φάτε ξανά.

Το σώμα σας έχει επίσης την ικανότητα να παράγει γλυκόζη. Αυτή η διαδικασία συμβαίνει κυρίως στο συκώτι, αλλά και στα νεφρά. Με παρατεταμένη νηστεία, το σώμα μπορεί να διασπάσει τα αποθέματα λίπους και να χρησιμοποιήσει τα προϊόντα αυτής της διάσπασης λίπους ως εναλλακτική πηγή ενέργειας.

Πιθανές αιτίες, αν έχετε διαβήτη

Εάν έχετε διαβήτη, μπορεί να μην παράγετε ινσουλίνη (διαβήτης τύπου 1) ή μπορεί να ανταποκρίνεστε λιγότερο σε αυτήν (διαβήτης τύπου 2). Ως αποτέλεσμα, η γλυκόζη συσσωρεύεται στην κυκλοφορία του αίματος και μπορεί να φτάσει σε επικίνδυνα υψηλά επίπεδα. Για να διορθώσετε αυτό το πρόβλημα, μπορείτε να πάρετε ινσουλίνη ή άλλα φάρμακα για να μειώσετε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Ωστόσο, η υπερβολική ποσότητα ινσουλίνης ή άλλων φαρμάκων για τον διαβήτη μπορεί να προκαλέσει υπερβολική πτώση του σακχάρου στο αίμα (υπογλυκαιμία). Αυτό μπορεί επίσης να εμφανιστεί εάν τρώτε λιγότερο από το συνηθισμένο μετά την λήψη της κανονικής δόσης του φαρμάκου για τον διαβήτη, ή εάν ασκείστε περισσότερο από ό,τι συνήθως.

Πιθανές αιτίες, αν δεν έχετε διαβήτη

Η υπογλυκαιμία σε άτομα χωρίς διαβήτη είναι πολύ λιγότερο συχνή. Οι αιτίες μπορεί να περιλαμβάνουν:

Φάρμακα

Η τυχαία λήψη του διαβητικού φαρμάκου κάποιου άλλου είναι μια πιθανή αιτία υπογλυκαιμίας. Άλλα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν υπογλυκαιμία, ειδικά σε παιδιά ή σε άτομα με νεφρική ανεπάρκεια. Ένα παράδειγμα είναι η κινίνη, που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελονοσίας.

Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ

Το να πίνετε πολύ χωρίς φαγητό μπορεί να εμποδίσει το συκώτι να απελευθερώσει γλυκόζη από τα αποθέματα γλυκογόνου του στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία.

Μερικές σοβαρές ασθένειες

Σοβαρές ηπατικές ασθένειες, όπως σοβαρή ηπατίτιδα ή κίρρωση, σοβαρή λοίμωξη, νεφρική νόσος και προχωρημένη καρδιακή νόσος μπορεί να προκαλέσουν υπογλυκαιμία. Οι νεφρικές διαταραχές μπορούν επίσης να εμποδίσουν το σώμα να αποβάλλει σωστά τα φάρμακα. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα γλυκόζης λόγω της συσσώρευσης φαρμάκων, που μειώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Υποσιτισμός

Η υπογλυκαιμία μπορεί να συμβεί με υποσιτισμό και πείνα όταν δεν λαμβάνετε αρκετό φαγητό. Τότε τα αποθέματα γλυκογόνου που χρειάζεται το σώμα σας για τη δημιουργία γλυκόζης εξαντλούνται. Η νευρική ανορεξία είναι ένα παράδειγμα κατάστασης που μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία και να οδηγήσει σε μακροχρόνια ασιτία.

Υπερπαραγωγή ινσουλίνης

Ένας σπάνιος όγκος του παγκρέατος (ινσουλίνωμα) μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή υπερβολικής ποσότητας ινσουλίνης, με αποτέλεσμα την υπογλυκαιμία. Άλλοι όγκοι μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε υπερβολική παραγωγή ουσιών που μοιάζουν με την ινσουλίνη. Ασυνήθιστα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη μπορεί να οδηγήσουν σε υπερβολική απελευθέρωση ινσουλίνης, προκαλώντας υπογλυκαιμία.

Ορμονικές ελλείψεις

Ορισμένες διαταραχές και όγκοι των επινεφριδίων και της υπόφυσης μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπαρκή ποσότητα ορισμένων ορμονών, που ρυθμίζουν την παραγωγή γλυκόζης ή τον μεταβολισμό. Τα παιδιά μπορεί να έχουν υπογλυκαιμία εάν έχουν πολύ λίγη αυξητική ορμόνη.

Υπογλυκαιμία μετά τα γεύματα

Η υπογλυκαιμία εμφανίζεται συνήθως όταν δεν έχετε φάει, αλλά όχι πάντα. Μερικές φορές τα συμπτώματα υπογλυκαιμίας εμφανίζονται μετά από ορισμένα γεύματα, αλλά το γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό είναι αβέβαιο.

Αυτός ο τύπος υπογλυκαιμίας, που ονομάζεται αντιδραστική ή μεταγευματική υπογλυκαιμία, μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις που παρεμβαίνουν στην συνήθη λειτουργία του στομάχου. Η χειρουργική επέμβαση που συνδέεται πιο συχνά με αυτό είναι η χειρουργική επέμβαση παράκαμψης στομάχου.

Υπογλυκαιμία: Επιπλοκές

Η υπογλυκαιμία χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε:

• Επιληπτική κρίση
• Κώμα
• Θάνατος
• Μπορεί επίσης να προκαλέσει:
• Ζάλη και αδυναμία
• Πτώσεις
• Τραυματισμούς
• Μηχανοκίνητα ατυχήματα
• Αυξημένο κίνδυνο άνοιας σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας

 

Πηγή:https://www.iatropedia.gr

Πόνος και τραυματισμοί: Πότε εφαρμόζουμε κρύο και πότε ζέστη στην πληγείσα περιοχή

  

Μερικές φορές μπορεί να προκαλέσει σύγχυση το εάν πρέπει να χρησιμοποιήσετε ζέστη ή κρύο κατά τη θεραπεία μυϊκών ερεθισμάτων ή τραυματισμών.

 

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχετε υπόψη σας τα παρακάτω.

Θερμότητα

• Φέρνει περισσότερο αίμα στην περιοχή όπου εφαρμόζεται.
• Μειώνει τη δυσκαμψία των αρθρώσεων και τον μυϊκό σπασμό, κάτι που την καθιστά χρήσιμη, όταν οι μύες είναι σφιγμένοι.
• Πρέπει να ΜΗΝ χρησιμοποιείται για τις πρώτες 48 ώρες μετά από έναν τραυματισμό.

Τύποι θερμών συσκευασιών, ή επιθεμάτων

• Ζεστή πετσέτα
• Βρέξτε μια πετσέτα με ζεστό (όχι ζεματιστό) νερό.
• Τοποθετήστε την στην πληγείσα περιοχή, για να απαλύνετε τον μυϊκό σπασμό.

Θερμαντικό μαξιλάρι

Φροντίστε να προστατεύετε οποιονδήποτε μέσο θέρμανσης από το να έρθει σε άμεση επαφή με το δέρμα. Πρέπει να λαμβάνονται προφυλάξεις για την αποφυγή εγκαυμάτων, ειδικά εάν έχετε βλάβες στα νεύρα, όπως από διαβήτη, ή άλλα προβλήματα υγείας.

Όταν οι μύες λειτουργούν, παράγονται χημικά υποπροϊόντα που πρέπει να εξαλειφθούν. Όταν η άσκηση είναι πολύ έντονη, μπορεί να μην υπάρχει αρκετή ροή αίματος για να εξαλειφθούν όλες οι χημικές ουσίες. Είναι η συσσώρευση χημικών ουσιών (για παράδειγμα, γαλακτικό οξύ) που προκαλεί μυϊκό πόνο. Επειδή η παροχή αίματος βοηθά στην εξάλειψη αυτών των χημικών ουσιών, χρησιμοποιήστε θερμότητα για να βοηθήσετε τους πόνους των μυών μετά την άσκηση.

Κρύο

• Ανακουφίζει από τον πόνο, μουδιάζοντας την πληγείσα περιοχή.
• Μειώνει το πρήξιμο και τη φλεγμονή.
• Μειώνει την αιμορραγία.

Τύποι κρύων επιθεμάτων

Κρύα πετσέτα

• Βρέξτε μια πετσέτα με κρύο νερό.
• Διπλώστε τη και τοποθετήστε τη σε μια πλαστική, σφραγιζόμενη σακούλα.
• Τοποθετήστε τη σακούλα στην κατάψυξη για 15 λεπτά.
• Βγάλτε τη από την κατάψυξη και τοποθετήστε τη στην πληγείσα περιοχή.

Συσκευασία πάγου, ή κρύα κομπρέσα

• Βάλτε πάγο σε μια πλαστική, σφραγιζόμενη σακούλα.
• Γεμίστε μερικώς με νερό.
• Σφραγίστε τη σακούλα, πιέζοντας τον αέρα έξω από αυτήν.
• Τυλίξτε τη σακούλα σε μια υγρή πετσέτα και βάλτε την στην πληγείσα περιοχή.

Όταν εμφανίζεται τραυματισμός ή φλεγμονή, όπως τενοντίτιδα ή θυλακίτιδα, οι ιστοί καταστρέφονται. Το κρύο μουδιάζει την πληγείσα περιοχή, γεγονός που μπορεί να μειώσει τον πόνο και την ευαισθησία. Το κρύο μπορεί επίσης να μειώσει το πρήξιμο και τη φλεγμονή.

 

 Πηγή: https://www.hopkinsmedicine.org

Γρίπη και Εποχική Γρίπη

 

 

 

Η γρίπη είναι οξεία νόσος του αναπνευστικού συστήματος που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης και μεταδίδεται πολύ εύκολα από το ένα άτομο στο άλλο. Μπορεί να προκαλέσει από ήπια έως και πολύ σοβαρή νόσηση. Οι περισσότεροι υγιείς άνθρωποι ξεπερνούν τη γρίπη χωρίς να παρουσιάσουν επιπλοκές, ορισμένοι όμως, όπως άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρές επιπλοκές από τη γρίπη. Στην Ελλάδα εποχικές εξάρσεις γρίπης εμφανίζονται  κατά τους χειμερινούς μήνες (από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο).

Στην Ελλάδα η διαχρονική παρακολούθηση του νοσήματος έχει δείξει ότι η δραστηριότητα της γρίπης συνήθως αρχίζει να αυξάνει κατά τον μήνα Ιανουάριο, και κορυφώνεται κατά τους μήνες Φεβρουάριο – Μάρτιο.

Ο εμβολιασμός κατά της εποχικής γρίπης είναι το καλύτερο και ασφαλέστερο διαθέσιμο μέσο πρόληψης για τη νόσο. Επειδή ο ιός της γρίπης μπορεί να υποστεί μεταλλάξεις, ο εμβολιασμός είναι αναγκαίο να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο με έμφαση σε συγκεκριμένες ομάδες αυξημένου κινδύνου για εμβολιασμό, σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας.