Οι Κίνδυνοι των Διακοπών – Μύθοι και Αλήθειες

 

Οι περισσότεροι από εσάς έχετε ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζετε τη βαλίτσα σας αλλά και το φαρμακείο των διακοπών σας…

Σίγουρα όμως έχετε ακόμα χρόνο για να αναθεωρήσετε τις γνώσεις σας για την πρόληψη και να απορρίψετε ορισμένες προκαταλήψεις που θα μπορούσαν να σας κάνουν να ρισκάρετε… χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει λόγος!

Τα ρούχα, είτε στεγνά είτε βρεγμένα, προστατεύουν από την υπεριώδη ακτινοβολία με τον ίδιο τρόπο

Μύθος! Τα βρεγμένα υφάσματα μεταδίδουν περισσότερη υπεριώδη ακτινοβολία στην επιδερμίδα από τα στεγνά ρούχα.

Γι’ αυτό θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ένα παιδί που φορά ένα βρεγμένο μπλουζάκι σε μια πισίνα δεν προστατεύεται πλήρως από τις ακτίνες UV.

Η εφαρμογή ορισμένων αντικουνουπικών μειώνει την αποτελεσματικότητα των αντηλιακών

Αλήθεια! Τα απωθητικά που περιέχουν διαιθυλοτολουαμίδιο (DEET) μειώνουν την αποτελεσματικότητα των αντηλιακών προϊόντων κατά 33,3%.

Στα γυαλιά ηλίου, όσο πιο σκούροι είναι οι φακοί, τόσο περισσότερη υπεριώδη ακτινοβολία φιλτράρουν

Μύθος! Το χρώμα των γυαλιών δεν υποδηλώνει την ικανότητα του φιλτραρίσματός τους.

Οι φακοί των γυαλιών ηλίου πρέπει να φιλτράρουν το 100% των UVA και UVB ακτινών.

Πρέπει να ξεφλουδίζετε συστηματικά τα φρούτα και τα λαχανικά

Μύθος! Μπορεί πράγματι η φλούδα στα φρούτα και στα λαχανικά να εμπεριέχει μία ικανοποιητική ποσότητα βιταμινών και μετάλλων, αλλά μην ξεχνάτε ότι και η σάρκα εμπεριέχει πολλές βιταμίνες και μέταλλα!

Επιπλέον, λόγω της χρήσης φυτοφαρμάκων, είναι πλέον αναγκαίο να πλένετε και να ξεφλουδίζετε τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά με φειδώ!

Όταν λέμε ξεφλούδισμα εννοούμε ξεφλούδισμα… και όχι να κόβετε και να αφαιρείτε σχεδόν το μισό φρούτο ή λαχανικό! Εκτός βέβαια ένα επιλέξετε βιολογικά προϊόντα.

Προσοχή κατά την επίσκεψή σας σε εξωτικές χώρες! Τα φρούτα και τα λαχανικά που θα καταναλώνετε θα πρέπει να είναι καλά μαγειρεμένα!

Όσο πιο σκούρο είναι ένα ρούχο, τόσο περισσότερο προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου.

Αλήθεια! Τα πιο σκούρα υφάσματα εκπέμπουν λιγότερη υπεριώδη ακτινοβολία από τα ανοιχτόχρωμα υφάσματα.

Επομένως, είναι καλύτερα να αποφεύγετε τα ανοιχτόχρωμα ρούχα κατά τις μεσημεριανές ώρες που οι ακτίνες του ήλιου είναι πιο έντονες.

Η ενίσχυση της υγιεινής στην παραλία

Μύθος! Η υγιεινή στην παραλία δεν χρειάζεται να είναι υπερβολική.

Εφαρμόστε τη συνήθη καθημερινή υγιεινή που εφαρμόζετε και στο σπίτι σας και μην φοράτε για πολύ ώρα το μαγιό σας όταν είναι βρεγμένο.

Καλό είναι να αλλάζετε και να φοράτε ένα στεγνό μαγιό αν είστε ο τύπος που μετά τη βουτιά… κάθεται για ώρες ατελείωτες στην ξαπλώστρα!

Πρέπει να αποφεύγετε την έκθεση στον ήλιο μεταξύ 11:00 – 13:00 το μεσημέρι.

Μύθος! Θα πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση στον ήλιο μεταξύ 12 το μεσημέρι έως 4 το απόγευμα.

 

Σε περίπτωση τσιμπήματος από μέδουσα, ξεπλύνετε με μεταλλικό νερό

Μύθος! Μετά από ένα τέτοιο τσίμπημα, θα πρέπει να ξεπλύνετε το τσίμπημα με θαλασσινό νερό και ακολούθως να απλώστε άμμο πάνω σε αυτό.

Το προφυλακτικό προστατεύει από τους ιούς των ανθρωπίνων θηλωμάτων, μια οικογένεια ιών που ευθύνονται για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας

Μύθος! Προστατεύει ναι, αλλά όχι 100%! Κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, προτείνεται ο εμβολιασμός με το εμβόλιο κατά του τραχήλου της μήτρας που απευθύνεται σε νεαρά κορίτσια (από την ηλικία των 11 ετών) και πριν την έναρξη της σεξουαλικής τους ζωής.

Σε κάθε περίπτωση, συνιστάται πλήρης έλεγχος ανά τακτά διαστήματα, από την ηλικία των 25 ετών, προκειμένου να ανιχνευθεί εγκαίρως η παρουσία καρκινικών όγκων στον τράχηλο της μήτρας.

Μετά από ένα γεύμα, πρέπει να περιμένετε 3 ώρες πριν βουτήξετε στο νερό

Μύθος! Αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη.

Δεν χρειάζεται να περιμένετε 3 ώρες για να χωνέψετε και για να κολυμπήσετε.

Αυτό που χρειάζεται είναι να μπαίνετε σταδιακά στο νερό για να αποφευχθεί το σοκ από την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας (ζεστό σώμα/κρύο νερό). Και προπάντων μην καταναλώνετε αλκοόλ πριν κολυμπήσετε!

..Και καλές διακοπές!!!!  😊

Προσοχή σε αυτά τα φάρμακα όταν βγαίνετε στον ήλιο.

 

 

 

 Ποια φάρμακα αυξάνουν την ευαισθησία του δέρματος στον ήλιο. Τι να κάνετε για να προστατευθείτε. 

 Αν αρχίσατε πρόσφατα κάποια φαρμακευτική αγωγή και ετοιμάζεστε για τις διακοπές σας, καλό είναι να μιλήσετε με τον γιατρό σας. Και αυτό, διότι ορισμένα φάρμακα περιέχουν συστατικά που προκαλούν φωτοευαισθησία, δηλαδή αυξάνουν την ευαισθησία του δέρματος στον ήλιο.

Η φωτοευαισθησία είναι ουσιαστικά μια χημική αντίδραση του δέρματος. Μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα σαν αυτά του ηλιακού εγκαύματος, με ένα εξάνθημα ή με άλλη δερματική βλάβη. Επιπλέον, μπορεί να προκληθεί από φάρμακα που αλείφονται τοπικά στο δέρμα ή που λαμβάνονται από το στόμα ή με έγχυση.

Η φωτοευαισθησία μπορεί να εκδηλωθεί ως φωτοαλλεργική δερματίτιδα ή ως φωτοτοξική δερματίτιδα. Η φωτοαλλεργική δερματίτιδα είναι αλλεργική αντίδραση του δέρματος, που μπορεί να εκδηλωθεί αρκετές ημέρες μετά την έκθεση στον ήλιο.

Η φωτοτοξική δερματίτιδα είναι πιο συχνή και αποτελεί ερεθισμό του δέρματος, που εκδηλώνεται μέσα σε λίγες ώρες από την έκθεση στον ήλιο.

Και οι δύο τύποι φωτοευαισθησίας σχετίζονται με την υπεριώδη ακτινοβολία. Επομένως, μπορεί να αναπτυχθούν και μετά από τη χρήση σολάριουμ.

Ποια είναι τα ύποπτα φάρμακα

Ποια είναι όμως τα φάρμακα που μπορεί να προκαλέσουν φωτοευαισθησία; Η FDA αναφέρει πως, μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνονται ορισμένα:

• Αντιβιοτικά
• Αντιμυκητιασικά
• Αντισταμινικά
• Φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη (ορισμένες στατίνες)
• Διουρητικά
• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
• Αντισυλληπτικά που λαμβάνονται από το στόμα και οιστρογόνα
• Αντιψυχωσικά (φαινοθειαζίνες)
• Ψωραλένια (φάρμακα για την ψωρίαση)
• Ρετινοειδή
• Σουλφοναμίδες
• Σουλφονυλουρίες για τον διαβήτη τύπου 2
• Τα άλφα-υρδοξυοξέα στα καλλυντικά

Τι μπορείτε να κάνετε

Η FDA διευκρινίζει πως δεν παρουσιάζουν αντιδράσεις φωτοευαισθησίας όλοι οι ασθενείς που λαμβάνουν τα προαναφερθέντα ή άλλα φάρμακα. Ούτε η ανάπτυξή της μία φορά σημαίνει πως μονίμως θα έχουν το ίδιο πρόβλημα. Ωστόσο αυτά είναι θέματα που πρέπει να συζητούν με τον γιατρό που έχει χορηγήσει τα φάρμακα.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να διακόπτουν μόνοι τους την φαρμακευτική τους αγωγή για να πάνε απερίσπαστοι διακοπές. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να μετριάζουν την έκθεσή τους στον ήλιο, ιδίως τις μεσημβρινές ώρες. Προτιμότερο είναι:

• Να μένουν στη σκιά από τις 11 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα
• Να φορούν ρούχα που καλύπτουν μεγάλα τμήματα του δέρματός τους
• Να χρησιμοποιούν πάντοτε αντηλιακό με δείκτη προστασίας SPF τουλάχιστον 30.

 

Πηγή  www.iatropedia.gr

Ουρική αρθρίτιδα: Που οφείλεται και ποια είναι τα ύποπτα συμπτώματα

  

Ο ρόλος του ουρικού οξέος στην ανάπτυξη της νόσου. Τι είναι η υπερουριχαιμία και πως σχετίζεται με την ουρική αρθρίτιδα. Ποια είναι τα συμπτώματα αυτής της αρθρίτιδας και πως αντιμετωπίζεται.

 

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αρθροπάθεια. Είναι ενδεχομένως η συχνότερη φλεγμονώδης πάθηση των αρθρώσεων. Παλιά ήταν γνωστή και ως «ποδάγρα» λόγω της συχνής εντόπισής της στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Ο όρος, όμως δεν χρησιμοποιείται πλέον καθώς η άρθρωση αυτή (λέγεται 1η μεταταρσιοφαλαγγική) δεν είναι η μόνη που προσβάλλεται από τη νόσο.

Η εμφάνισή της οφείλεται στην αδυναμία του οργανισμού να ρυθμίσει τα επίπεδα της παραγωγής ή της αποβολής του ουρικού οξέος. Το ουρικό οξύ είναι μια ουσία που παράγει ο οργανισμός ως τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών – μίας ομάδας πρωτεϊνών που περιέχονται σε διάφορες τροφές.

Φυσιολογικά, το ουρικό οξύ αποβάλλεται από τον οργανισμό κατά τα δύο τρίτα μέσω των νεφρών και κατά το ένα τρίτο μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα. Όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να ρυθμίσει την παραγωγή ή την αποβολή του ή και τα δύο, τότε προκαλείται μια κατάσταση που ονομάζεται υπερουριχαιμία.

 

«Υπερουριχαιμία σημαίνει επίπεδο ουρικού οξέος άνω των 6,8 mg/dl», εξηγεί ο κ. Δήμος Πατρίκος, διευθυντής ρευματολόγος στο Μetropolitan Hospital. «Η υπερουριχαιμία προκαλεί την εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και στους περιβάλλοντες ιστούς, με αποτέλεσμα τη φλεγμονή τους. Η φλεγμονή αυτή είναι η ουρική αρθρίτιδα».

Από την υπερουριχαιμία στην ουρική αρθρίτιδα

Στα αρχικά στάδιά της η υπερουριχαιμία είναι «σιωπηρή». Αυτό σημαίνει ότι για αρκετό καιρό έχει κάποιος αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος, χωρίς να αναπτύσσει συμπτώματα. Στην πραγματικότητα, μεγάλο ποσοστό των πασχόντων δεν εκδηλώνουν τελικά ουρική αρθρίτιδα. Μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 10-15% θα την εκδηλώσουν κάποια στιγμή.

Ο χρόνος κατά τον οποίο θα συμβεί αυτό δεν είναι συγκεκριμένος. Ούτε γνωρίζει κανείς με ακρίβεια γιατί η πλειονότητα των πασχόντων από υπερουριχαιμία, δεν εκδηλώνουν ουρική αρθρίτιδα. Ως φαίνεται, όμως, ορισμένοι παράγοντες ευνοούν την εμφάνισή της. Αυτοί είναι:

• Οι συχνοί μικροτραυματισμοί της άρθρωσης
• Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ
• Η πλούσια σε πουρίνες διατροφή
• Η λήψη ορισμένων φαρμάκων (ασπιρίνη, διουρητικά, αλλοπουρινόλη)

Ποια άτομα προσβάλλει η νόσος

Η ουρική αρθρίτιδα εμφανίζεται συνήθως μετά τα 50 έτη. Προσβάλλει τους άντρες συχνότερα από τις γυναίκες (σε αναλογία 5 προς 1). Σχετίζεται με τον τρόπο ζωής στον λεγόμενο δυτικό κόσμο (1-2% του πληθυσμού θα την εκδηλώσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους).

Τα στοιχεία λένε ότι τα ποσοστά της διπλασιάστηκαν το διάστημα 1990-2010. Εκτιμάται ότι η αύξηση της νόσου σχετίζεται με:

• Το αυξανόμενο προσδόκιμο ζωής
• Τις αλλαγές στη διατροφή
• Την αύξηση των ασθενών με νόσους που σχετίζονται με την ουρική αρθρίτιδα (π.χ. μεταβολικό σύνδρομο, υπέρταση)

Ποιες αρθρώσεις προσβάλλει

Στα κάτω άκρα, εκτός από την πρώτη μεταταρσιοφαλαγγική άρθρωση (το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού) προσβάλλονται επίσης:

• Οι ταρσοί
• Οι ποδοκνημικές αρθρώσεις (αστράγαλοι)
• Τα γόνατα

Στα άνω άκρα προσβάλλονται:

• Οι καρποί
• Οι αγκώνες
• Τα δάκτυλα των χεριών

Τα συμπτώματα

Ως φλεγμονώδης νόσος, η ουρική αρθρίτιδα προκαλεί όλα τα συμπτώματα της οξείας φλεγμονής, δηλαδή:

• Πόνο. Μπορεί να είναι από μέτριας έντασης έως πολύ ισχυρός, οξύς και έντονος. Μπορεί να εμποδίζει το βάδισμα ή να αφυπνίζει τον πάσχοντα στη διάρκεια της νύχτας. Υπάρχουν ασθενείς που λόγω του πόνου δεν αντέχουν ούτε το βάρος του σκεπάσματος πάνω στην πάσχουσα άρθρωση
• Πρήξιμο των προσβεβλημένων αρθρώσεων
• Θερμότητα και ερυθρότητα
• Περιορισμό της κινητικότητας των πασχουσών αρθρώσεων

Τα συμπτώματα αυτά αρχικά διαρκούν έως 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια υποχωρούν, ακόμα και χωρίς θεραπευτική αγωγή. Όμως, μετά από κάποιες εβδομάδες, μήνες ή χρόνια, η φλεγμονή επανεμφανίζεται στην ίδια άρθρωση και σε άλλες. Στη συνέχεια, «υποχωρεί ξανά, επανεμφανίζεται με τον ίδιο τρόπο κ.ο.κ., με τη διάρκεια των επεισοδίων να μεγαλώνει, τη χρονική απόσταση μεταξύ τους να μικραίνει και τη φαρμακευτική αγωγή να γίνεται αναγκαία για την αντιμετώπισή της», εξηγεί ο κ. Πατρίκος.

Εάν το μοτίβο εξάρσεων/υφέσεων δεν αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, η οξεία ουρική αρθρίτιδα από υποτροπιάζουσα μεταπίπτει σε χρονία νόσο, μετά την πάροδο περίπου 10 ετών.

Κατά την χρόνια ουρική αρθρίτιδα αρκετές αρθρώσεις είναι μόνιμα επώδυνες, πρησμένες και με περιορισμένη κινητικότητα. «Οι βλάβες αυτές είναι πλέον μη αναστρέψιμες. Το αυξημένο ουρικό οξύ «αποθηκεύεται» με τη μορφή κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και σε άλλα σημεία του σώματος, δημιουργώντας διογκώσεις που ονομάζονται τόφοι», εξηγεί ο ιατρός.

Η διάγνωση

Η διάγνωση τίθεται με τη λήψη του ιστορικού, την κλινική εξέταση του ασθενούς και την εξέταση αρθρικού υγρού ή δείγματος από υπάρχοντα ουρικό τόφο.

Εάν κατά την εξέταση του υγρού ή του δείγματος εντοπιστούν οι χαρακτηριστικοί κρύσταλλοι του ουρικού μονονατρίου, τότε πρόκειται για ουρική αρθρίτιδα.

Εάν γίνει καλλιέργεια αρθρικού υγρού, το οποίο ελήφθη κατά τη διάρκεια της φλεγμονής, αυτή θα πρέπει να είναι στείρα μικροβίων. Αυτό είναι απαραίτητο για να αποκλειστεί η σηπτική αρθρίτιδα (οφείλεται σε μικρόβια), για την οποία απαιτείται διαφορετική θεραπεία.

Οι επιπλοκές

Χωρίς την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή η ουρική αρθρίτιδα οδηγεί σε μόνιμη παραμόρφωση και καταστροφή των πασχουσών αρθρώσεων. Επιπλέον, τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος μπορεί να οδηγήσουν:

• Σε νεφρικά προβλήματα (π.χ. λιθίαση, νεφρική ανεπάρκεια)
• Σε καρδιαγγειακά προβλήματα (λ.χ. αρτηριακή υπέρταση)

Μπορεί επίσης να συνδυάζονται με υπερλιπιδαιμία (αυξημένη χοληστερόλη και τριγλυκερίδια). Συνήθως τα άτομα με ουρική αρθρίτιδα είναι παχύσαρκα και πάσχουν από το λεγόμενο μεταβολικό σύνδρομο.

Η θεραπεία

Η ουρική αρθρίτιδα απαιτεί μακροχρόνια φαρμακευτική αγωγή για τα αυξημένα επίπεδα ουρικού, καθώς και μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Η επιλογή της φαρμακευτικής αγωγής γίνεται από τον ρευματολόγο ιατρό και προσαρμόζεται στις συνυπάρχουσες παθήσεις και τις ιδιαιτερότητες κάθε ασθενούς, με στόχο τις κρίσεις και την πρόληψή τους. Τα φάρμακα που χορηγούνται είναι:

• Η κολχικίνη
• Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
• Τα γλυκοκορτικοστεροειδή (κορτιζόνη)
• Οι αναστολείς ιντερλευκίνης 1 (σε ανθεκτικές περιπτώσεις)

Για την αντιμετώπιση της υπερουριχαιμίας χορηγούνται κυρίως φάρμακα που:

• Μειώνουν την παραγωγή του ουρικού οξέος ή
• Αυξάνουν την αποβολή του από τον οργανισμό όπου αυτά είναι διαθέσιμα.

Η μη φαρμακευτική αντιμετώπιση των ασθενών συμπεριλαμβάνει:

• Έλεγχο για συγγενείς ή επίκτητες καταστάσεις που ευνοούν την υπερουριχαιμία.
• Εφόσον είναι δυνατόν, αντικατάσταση τυχόν λαμβανομένων φαρμάκων που ευνοούν την υπερουριχαιμία από άλλα που δεν την ευνοούν.
• Συστάσεις διατροφής και τρόπου ζωής (τροφές που πρέπει να αποφεύγονται, τροφές που επιτρέπονται, δίαιτα και ελεγχόμενη απώλεια βάρους, ήπια και καθημερινή άσκηση).

Η διατροφή

Ο κ. Πατρίκος τονίζει πως πρέπει να αποφεύγονται οι τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνες, όπως:

• Εντόσθια
• Ζωμός κρέατος
• «Μικρά» κρέατα (όπως αρνί και κατσίκι)
• Οστρακοειδή (όπως μύδια, στρείδια κ.ά.)
• Μικρά ψάρια (όπως σαρδέλα, σκουμπρί, γαύρος, ρέγγα)
• Το αλκοόλ και κυρίως η μπύρα
• Τα αναψυκτικά με γλυκαντικά.

Οι ασθενείς επιτρέπεται να καταναλώνουν:

• Γαλακτοκομικά χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά
• Αυγά
• Ζυμαρικά
• Ρύζι
• Πατάτες (όχι τηγανητές)
• Φρούτα και χυμούς φρούτων
• Λαχανικά (εκτός από αρακά, φασόλια, σπανάκι, φακές, σπαράγγια, μανιτάρια, ντομάτα και κουνουπίδι)
• Ελαιόλαδο και ελιές
• Μέλι
• Δημητριακά
• Λευκό ή καλαμποκίσιο ψωμί
• Ροφήματα όπως καφές τσάι και κακάο

 

Πηγή   www.iatropedia.gr

Τι είναι η αντιοξειδωτική θεραπεία και για ποιες ιατρικές καταστάσεις ενδείκνυται

 

 

 

 

Η αντιοξειδωτική θεραπεία είναι μια θεραπεία που βοηθά στη μείωση του οξειδωτικού στρες(*) στα κύτταρα του σώματος. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε ασθενείς με καρδιακή νόσο, υψηλή χοληστερόλη, διαβήτη και ελονοσία.

Είναι επίσης χρήσιμη για την πρόληψη ασθενειών, όπως ο καρκίνος, καθώς και για την επιβράδυνση της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης του δέρματος και των άλλων οργάνων.

Το οξειδωτικό στρες εμφανίζεται όταν κάποια από τα μόρια που περιέχουν οξυγόνο παρουσιάσουν ανισορροπία και το σώμα δεν έχει την ικανότητα να τα εξουδετερώσει ή να αναστρέψει τις καταστροφικές επιπτώσεις που έχουν πάνω σε μεμονωμένα κύτταρα. Τα μόρια αυτά είναι γνωστά ως ελεύθερες ρίζες. Το αποτέλεσμα αυτής της βλάβης είναι η κατάρρευση του DNA του οργανισμού. Η αντιοξειδωτική θεραπεία βοηθά στη μείωση του οξειδωτικού στρες που συμβαίνει στα όργανα των ασθενών, στην καταπολέμηση των σοβαρών ασθενειών και στην αντιστροφή της ζημιάς που έχει υποστεί ο ασθενής σε κυτταρικό επίπεδο.

Οπως ακριβώς τα ένζυμα, έτσι και τα αντιοξειδωτικά βρίσκονται σε ορισμένα τρόφιμα, όπως οι φράουλες, τα βατόμουρα, τα μούρα, το πράσινο τσάι και οι πράσινες πιπεριές. Σε γενικές γραμμές τα τρόφιμα με φυσική υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και σε βιταμίνη Ε είναι επίσης υψηλής περιεκτικότητας σε αντιοξειδωτικά.  Αυτό σημαίνει πως ουσιαστικά τα περισσότερα φρούτα και λαχανικά έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Δύο από τους κύριους τύπους αντιοξειδωτικής θεραπείας που χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση του οξειδωτικού στρες περιλαμβάνει την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων από αυτές τις τροφές ή τη λήψη τους σε μορφή συμπληρωμάτων.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες δεν χρησιμοποιούνται μόνο για την αναστροφή των ζημιών που γίνονται στα όργανα από τη νόσο, αλλά είναι χρήσιμες επίσης για την αναστροφή των φυσικών σημαδιών της γήρανσης. 

 Αντιοξειδωτικά προϊόντα όπως λοσιόν, κρέμες και αλοιφές είναι μαζικής παραγωγής και χρησιμοποιούνται από άτομα που ενδιαφέρονται να μειώσουν την εμφάνιση των ρυτίδων και την επιβράδυνση της διαδικασίας των γηρατειών. Επίσης, πολλοί χρησιμοποιούν τα αντιοξειδωτικά ως ασπίδα και πρόληψη ασθενειών όπως ο καρκίνος.

Οταν η αντιοξειδωτική θεραπεία χρησιμοποιείται σωστά, βοηθά στην αποκατάσταση της υγιούς κυτταρικής δραστηριότητας και αναζωογονεί ιστούς που έχουν πληγεί από την οξείδωση. Οταν αντίθετα δεν χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί κάποιοι να αντιμετωπίσουν τις παρενέργειες των αντιοξειδωτικών. Ενα παράδειγμα είναι η τοξικότητα της βιταμίνης C, που όμως είναι σπάνια και συμβαίνει στην περίπτωση που καταναλωθεί πάρα πολλή βιταμίνη C που μπορεί να προκαλέσει διάρροια ή στομαχικές διαταραχές.

Τα άτομα που μάχονται μια ασθένεια ή που θέλουν να καταπολεμήσουν τις ασθένειες γενικότερα, μπορούν να υποβληθούν σε αντιοξειδωτική θεραπεία με τη χρήση τροφών και συμπληρωμάτων, πάντα με ιατρική παρακολούθηση.. Για κάποιους μπορούν να συνταγογραφηθούν πιο επιθετικές στρατηγικές ιατρικής θεραπείας με αντιοξειδωτικά. Με τον τρόπο αυτό παρακολουθούνται οι επιδράσεις των αντιοξειδωτικών ουσιών για να εξακριβωθεί κατά πόσον η θεραπεία λειτουργεί ή όχι, καθώς και το πώς τα αντιοξειδωτικά είναι σε συντονισμό με άλλα φάρμακα που συνταγογραφούνται για τη θεραπεία της ασθένειας.

Οι άνθρωποι που δεν είναι άρρωστοι αλλά θέλουν να επωφεληθούν από τις θετικές επιδράσεις των αντιοξειδωτικών ουσιών, χρησιμοποιούν τροφές και συμπληρώματα. Αυτές οι θεραπείες δεν χορηγούνται με ιατρική παρακολούθηση, αλλά και πάλι χρειάζεται προσοχή και αυτο-παρακολούθηση. Οι αντιοξειδωτικές τροφές και τα συμπληρώματα είναι άμεσα διαθέσιμα στα περισσότερα φαρμακεία και ασφαλή για τη χρήση στο σπίτι.

 

(*) Τι είναι το οξειδωτικό στρες;
Πολύ δραστικά μόρια δημιουργούνται και καταστρέφονται μέσα στο σώμα μας σε μια σταθερή βάση κατά τη λειτουργία του. Αυτά τα μόρια είναι γνωστά ως ελεύθερες ρίζες.

Οι ελεύθερες ρίζες δημιουργούνται από περιβαλλοντικούς παράγοντες αλλά και από τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Σε έναν βαθμό ο οργανισμός τις χρησιμοποιεί για την άμυνά του (π.χ. για να καταστρέψει κάποιο βακτηρίδιο). Υπό κανονικές συνθήκες, ο οργανισμός διατηρεί αυτές τις ρίζες σε πολύ στενό έλεγχο και ισορροπία. Όταν αυτή η ισορροπία διαταραχτεί, έχουμε αυτό που ονομάζουμε οξειδωτικό στρες. Όταν συμβεί αυτή η απώλεια έλεγχου των ελεύθερων ριζών από τον οργανισμό αυτές επιτίθενται στα υγιή κύτταρά του τα οξειδώνουν και τα καταστρέφουν.

Ροδάκινο: Ιδιότητες, βιταμίνες, θερμίδες – Τι πολύτιμα προσφέρουν στην υγεία

 

 

 Το ροδάκινο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φρούτα του καλοκαιριού. Είναι μαλακό και γλυκό, με υπέροχο άρωμα και είναι γεμάτα βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά.

Το ροδάκινο έχει πολλά πιθανά οφέλη για την υγεία, καθώς κάνει καλό σε πέψη, καρδιά, ανοσοποιητικό σύστημα και στην άμυνα απέναντι σε αλλεργίες.

Ροδάκινο: Διατροφική αξία

Τα ροδάκινα είναι ένα είδος πυρηνόκαρπου φρούτου, όπως τα δαμάσκηνα, τα βερίκοκα, τα κεράσια και τα νεκταρίνια. Τα πυρηνόκαρπα φρούτα έχουν ένα κεντρικό κουκούτσι. Τα ροδάκινα υπάρχουν σε διάφορες και προσφέρουν αρκετές διατροφικές απολαβές.

Ένα μεγάλο ροδάκινο (περίπου 147 γραμμάρια) έχει περίπου:

• 68 θερμίδες
• 2 γραμμάρια φυτικών ινών
• 1,3 γραμμάρια πρωτεΐνης

Τα ροδάκινα είναι επίσης μια μέτρια πηγή βιταμινών και μετάλλων, ιδιαίτερα:

• Βιταμίνη C
• Βιταμίνη Α
• Κάλιο

Ροδάκινο: Οφέλη για την υγεία

Καρδιά

Όλα τα είδη φρούτων αποτελούν σημαντικό μέρος μιας υγιεινής διατροφής για την καρδιά, αλλά τα ροδάκινα μπορεί να έχουν κάποια συγκεκριμένα οφέλη. Έρευνες σε μελέτες σε ζώα διαπίστωσαν ότι το εκχύλισμα ροδάκινου μπορεί να βοηθήσει στην μείωση της χοληστερόλης και της υψηλής αρτηριακής πίεσης.

Το ροδάκινο είναι επίσης μια μέτρια πηγή καλίου, το οποίο είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης.

Πέψη

Τα ροδάκινα περιέχουν τόσο διαλυτές όσο και αδιάλυτες φυτικές ίνες. Οι διαλυτές φυτικές ίνες βοηθούν στη σταθεροποίηση του σακχάρου στο αίμα και κρατούν υπό έλεγχο τα επίπεδα χοληστερόλης. Οι αδιάλυτες φυτικές ίνες βοηθούν στην πέψη και βοηθούν στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας. Η κατανάλωση της φλούδας του φρούτου μπορεί να μεγιστοποιήσει την πρόσληψη φυτικών ινών.

Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι το τσάι και τα εκχυλίσματα από άνθη ροδάκινου μπορεί να βοηθήσουν στη βελτίωση της πέψης.

Μειωμένη φλεγμονή

Οι φυτικές πολυφαινόλες (μικροθρεπτικά συστατικά) και τα πρεβιοτικά (ζωντανά βακτήρια) που βρίσκονται στα ροδάκινα και άλλες φυτικές τροφές μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή. Αυτό με τη σειρά του μειώνει τον κίνδυνο πολλών χρόνιων ασθενειών, όπως οι καρδιακές παθήσεις, ο διαβήτης, ο καρκίνος και η νόσος Αλτσχάιμερ.

Ανοσοποιητικό σύστημα

Η φλούδα και η σάρκα του ροδάκινου περιέχει αντιοξειδωτικά, όπως βιταμίνη C, πολυφαινόλες και καροτενοειδή. Τα αντιοξειδωτικά είναι ενώσεις στα φυτά που καταπολεμούν την κυτταρική βλάβη. Μια πλούσια σε αντιοξειδωτικά διατροφή συμβάλλει στην προστασία του οργανισμού από τη γήρανση και τις ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Μάλιστα, επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που έτρωγαν τουλάχιστον δύο μερίδες ροδάκινα την εβδομάδα είχαν χαμηλότερα ποσοστά ορισμένων τύπων καρκίνου του μαστού.

Ορισμένες έρευνες διαπίστωσαν επίσης ότι εκχυλίσματα από κουκούτσια ροδάκινου μπορεί να μειώσουν την αλλεργική απόκριση του σώματος. Απαιτείται περισσότερη έρευνα, αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα ένδειξη ότι τα ροδάκινα μπορεί να ωφελήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα με διάφορους τρόπους.

Μάτια

Το ροδάκινο είναι μια μέτρια πηγή βήτα καροτίνης, μια κόκκινη-πορτοκαλί χρωστική ουσία που βρίσκεται στα φρούτα. Το σώμα μετατρέπει τη βήτα καροτίνη σε βιταμίνη Α, μια απαραίτητη βιταμίνη που είναι σημαντική για την υγιή όραση.

Επιδερμίδα

Κάποιες εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει, ότι όταν εφαρμόζεται στο δέρμα, το εκχύλισμα από κουκούτσι ή από άνθη ροδάκινου μπορεί να μειώσει τη βλάβη από την υπεριώδη ακτινοβολία και να βοηθήσει την επιδερμίδα να διατηρήσει την υγρασία της. Απαιτείται περισσότερη έρευνα, αλλά είναι ένας άλλος πιθανός λόγος για να αγαπήσετε τα ροδάκινα.

 

Πηγή  .iatropedia.gr

Πώς να αποφύγετε τους τραυματισμούς όταν κολυμπάτε. Τι συνιστά ο ΕΟΔΥ

 

 

Τα δυσάρεστα απρόοπτα μέσα και γύρω από το νερό είναι πολύ συνηθισμένα το καλοκαίρι. Με λίγη προετοιμασία και πολλή κοινή λογική, όμως, μπορούμε να τα αποφύγουμε. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας εξηγεί τι πρέπει να προσέχουμε

Το κολύμπι είναι μία από τις καλύτερες φυσικές δραστηριότητες και αναπόσπαστο τμήμα του καλοκαιριού, αλλά δυστυχώς δεν είναι άμοιρο κινδύνων. Κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους από πνιγμό περισσότεροι από 300 άνθρωποι στη χώρα μας. Το 2021, λ.χ., ήταν 336, σύμφωνα με την Ένωση Σχολών Ναυαγοσωστικής.

Σε κάθε θανατηφόρο περιστατικό, εξ άλλου, αντιστοιχούν 4-20 παρ’ ολίγον πνιγμοί, οι οποίοι έχουν δυσμενείς και δυνητικά μακροχρόνιες συνέπειες. Χώρια όλα τ’ άλλα ατυχήματα που συμβαίνουν μέσα και γύρω από το νερό, όπως:

• Οι σοβαροί τραυματισμοί από τις βουτιές με το κεφάλι σε ρηχά νερά
• Οι τραυματισμοί λουόμενων από μηχανοκίνητο σκάφος
• Η υποθερμία από το κολύμπι σε πολύ κρύο νερό

Για την αποφυγή των πιθανών κινδύνων μέσα και γύρω από το νερό, ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) έχει μερικές χρήσιμες συμβουλές. Να τι πρέπει να προσέχουμε.

Γενικοί κανόνες

• Μάθετε κολύμπι
• Να πηγαίνετε για κολύμπι κατά προτίμηση το πρωί ή το απόγευμα
• Να προτιμάτε τις παραλίες/πισίνες με ναυαγοσώστη
• Να κολυμπάτε παράλληλα με την ακτή. Να θυμάστε ότι οι περισσότεροι πνιγμοί (το 90%) συμβαίνουν σε απόσταση έως 10 μέτρα από την ακτή.
• Να μην κολυμπάτε ποτέ μετά από κατανάλωση αλκοόλ
• Να κολυμπάτε σε χώρους οριοθετημένους από σημαδούρες
• Να αποφεύγετε τις βουτιές με το κεφάλι σε άγνωστα νερά και σε νερά ρηχότερα από 1,5 μέτρο
• Να αποφεύγετε τα επικίνδυνα παιχνίδια στο νερό (π.χ. πατητή, κράτημα της αναπνοής κ.λπ.)
• Να τηρείτε όλους τους κανόνες ασφαλείας κατά τη χρήση θαλάσσιου εξοπλισμού και κατά τη συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες στο νερό.
• Να αποφεύγετε το κολύμπι αν δεν έχουν περάσει 3 ώρες από το φαγητό
• Να μην υπερεκτιμάτε τις δυνάμεις σας. Μπορεί να αποβεί μοιραίο
• Προστατευθείτε από τον ήλιο. Να πίνετε άφθονο νερό, να καταναλώνετε χυμούς, να χρησιμοποιείτε αντηλιακό και καπέλο, να φοράτε μακρυμάνικα ανοιχτόχρωμα ρούχα όταν κάθεστε στην παραλία και να παραμένετε σε σκιερό και δροσερό μέρος

Για τα παιδιά

• Να έχετε τα μικρά παιδιά υπό συνεχή επίβλεψη από γονείς/κηδεμόνες μέσα και γύρω από το νερό.
• Να θυμάστε ότι ο πνιγμός είναι σιωπηλός στα μικρά παιδιά
• Αν το παιδί ήταν στο νερό και παρατηρηθεί δυσκολία στην αναπνοή, πόνος στο στήθος, ασυνήθιστη συμπεριφορά, νωθρότητα, έντονη υπνηλία, επίμονος βήχας, ευερεθιστότητα, αναζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια και αξιολόγηση

Ειδικές συμβουλές για το κολύμπι

• Να μην κολυμπάτε ποτέ μόνοι
• Να μην απομακρύνεστε από την παραλία ή τις σημαδούρες
• Να αποφεύγετε το κολύμπι σε άγνωστα νερά, που μπορεί να κρύβουν κινδύνους και να σας κρατήσουν απομονωμένους από την βοήθεια, αν σας συμβεί κάποιο απρόοπτο
• Να αποφεύγετε να κάνετε αγώνες μέχρι τις σημαδούρες. Τα ρεύματα της θάλασσας μπορεί να αλλάξουν κατεύθυνση και να σας παρασύρουν.
• Μην καλείτε ποτέ «βοήθεια» για αστείο. Μπορεί να θέσετε τη ζωή κάποιου σε πραγματικό κίνδυνο
• Να αποφεύγετε το κολύμπι όταν έχει κύματα
• Να μην παίζετε με σχεδίες και επιπλέοντα αντικείμενα, όσο διασκεδαστικό κι αν είναι. Τα κύματα και τα ρεύματα μπορούν να τα παρασύρουν γρήγορα από την ακτή.
• Μάθετε να αναγνωρίζετε τις ενδείξεις κινδύνου. Το συγκεντρωμένο πλήθος στο ίδιο σημείο της παραλίας, λ.χ., μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι συμβαίνει κάποια επείγουσα κατάσταση.
• Αν δείτε κάποιον να πνίγεται, μην σπεύσετε να τον βοηθήσετε εάν δεν έχετε τις απαιτούμενες γνώσεις ή δεν είναι ασφαλές για εσάς. Ειδοποιήστε αμέσως το ναυαγοσώστη ή τη λιμενική αρχή. Αν βρίσκεστε κοντά του, υποστήριξέ τον ψυχολογικά

Σε περίπτωση απροόπτου

• Αν εγκλωβιστείτε σε ένα ρεύμα, μην κολυμπήσετε αντίθετα σε αυτό. Να κολυμπήσετε σιγά-σιγά, παράλληλα στην ακτή, ώστε η συνισταμένη δύναμη του ρεύματος και της δύναμής σας να σας οδηγήσουν τελικά εκτός ρεύματος, εκτελώντας μια διαγώνια διαδρομή. Να θυμάστε ότι τα ρεύματα έχουν κατεύθυνση παράλληλη με την ακτογραμμή.
• Αν κατά το κολύμπι νιώσετε κόπωση ή σας πιάσει κράμπα, γείρετε μπροστά. Πάρτε βαθιά ανάσα και βυθίστε το κεφάλι σας κάτω από την επιφάνεια του νερού. Κινήστε τα πόδια σας για να επιπλεύσετε. Τεντώστε τον μυ που σας πονάει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της μυϊκής σύσπασης.
• Αν νιώσετε ότι κρυώνετε μέσα στο νερό, βγείτε στην παραλία, σκεπαστείτε με μία πετσέτα και καθίστε στον ήλιο για να στεγνώσετε

Πηγή  iatropedia.gr

Προσοχή στα μάτια σας στην πισίνα και τα θαλάσσια πάρκα. Τι κίνδυνος υπάρχει

 

 

Γιατί δεν πρέπει να κάνουμε μακροβούτια με ανοιχτά μάτια στην πισίνα. Πως μπορούν να επηρεαστούν τα μάτια από το χλώριο και τα άλλα χημικά. Που οφείλεται η έντονη μυρωδιά χλωρίου σε ορισμένες πισίνες και άλλους χώρους αναψυχής. Γιατί υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης των ματιών. 

Οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό και την απολύμανση του νερού στην πισίνα, τα υδάτινα πάρκα και άλλους κοινόχρηστους χώρους με γλυκό νερό δεν είναι φιλικές για τα μάτια. Γι’ αυτό τον λόγο οι χρήστες τους πρέπει να λαμβάνουν ορισμένα απαραίτητα μέτρα για την προστασία τους.

Όπως αναφέρει το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Ασθενειών (CDC), το χλώριο προστίθεται στα επεξεργασμένα νερά αναψυχής για να αποτρέψει την ανάπτυξη μικροβίων και την συρροή λοιμώξεων. Ωστόσο μπορεί να αλληλοεπιδράσει με οτιδήποτε προέρχεται από το σώμα των κολυμβητών, από τα ούρα και τα νεκρά δερματικά κύτταρα έως τα αποσμητικά.

Η αλληλεπίδραση αυτή οδηγεί στην ανάπτυξη ερεθιστικών ουσιών που λέγονται χλωραμίνες. Ταυτοχρόνως, μειώνει την ποσότητα του ελεύθερου χλωρίου που μπορεί να σκοτώσει τα μικρόβια. Έτσι, υπάρχει διπλός κίνδυνος για τους κολυμβητές καθώς:

• Η έκθεση στις χλωραμίνες μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και κνησμό (φαγούρα) στα μάτια.
• Η μείωση στη συγκέντρωση του καθαρού χλωρίου μάς αφήνει εκτεθειμένους σε βακτήρια, μύκητες και παράσιτα

Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος, αν το επεξεργασμένο νερό αναψυχής έχει πολλές χλωραμίνες; «Το κλειδί είναι η μυρωδιά», απαντά ο χειρουργός-οφθαλμίατρο δρ Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, καθηγητής Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. «Οι καθαροί υδάτινοι χώροι αναψυχής φυσιολογικά δεν μυρίζουν έντονα χλώριο. Αντιθέτως, όταν η συγκέντρωση των χλωραμινών είναι υψηλή, αναδύεται έντονη μυρωδιά διότι οι χλωραμίνες διαχέονται ως αέριο στην γύρω περιοχή».

Η μυρωδιά είναι ακόμα εντονότερη σε χώρους όπου υπάρχουν πολλαπλοί υδάτινοι τόποι αναψυχής (π.χ. νεροτσουλήθρες, πισίνες). Το ίδιο και στις εσωτερικές πισίνες, οι οποίες δεν αερίζονται τόσο καλά όσο οι υπαίθριες.

Και το καθαρό νερό

Ακόμα, πάντως, και το καθαρό χλωριωμένο νερό μπορεί να βλάψει τα μάτια και μάλιστα με διάφορους τρόπους. «Κατ’ αρχάς, τα μάτια καλύπτονται από ένα λεπτό στρώμα δακρύων, το οποίο τα διατηρεί υγρά και καθαρά». «Το χλώριο και τα άλλα χημικά που χρησιμοποιούνται για την απολύμανση του νερού στην πισίνα, αφαιρεί αυτή την προστατευτική στοιβάδα, προκαλώντας ερεθισμό και ερυθρότητα».

Αν ένας κολυμβητής βουτάει συχνά με ανοιχτά μάτια στην πισίνα, εκθέτοντάς τα στα χημικά, κινδυνεύει να αναπτύξει ξηροφθαλμία. Όταν κάποιος έχει ξηροφθαλμία, τα μάτια του δεν παράγουν αρκετά ή/και καλής ποιότητας δάκρυα. Αυτό του προκαλεί ένα συνεχές αίσθημα σαν να έχει άμμο στα μάτια του, ενώ η όρασή του μπορεί να θολώσει.

Χωρίς, εξάλλου, την προστασία από μια πλήρως λειτουργική στοιβάδα δακρύων, τα μάτια μένουν εκτεθειμένα στα χημικά της πισίνας και στους παθογόνους μικροοργανισμούς και αναπτύσσουν πρόσθετα προβλήματα.

«Το χλώριο είναι ένα πανίσχυρο απολυμαντικό και μπορεί να βλάψει τις εξωτερικές στοιβάδες κυττάρων που προστατεύουν τον κερατοειδή χιτώνα των ματιών», λέει ο κ. Κανελλόπουλος. «Μια γρήγορη ματιά κάτω από το νερό δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα. Δεν μπορεί όμως κάποιος να κάνει μακροβούτια με ανοιχτά μάτια στην πισίνα».

Τα μακροβούτια στην πισίνα αργά ή γρήγορα προκαλούν κοκκίνισμα και ερεθισμό των ματιών. Ο ερεθισμός εκδηλώνεται με:

• Κνησμό
• Δακρύρροια
• Ενόχληση

Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί φωτοφοβία, δηλαδή ευαισθησία των ματιών στο φως. Επιπλέον, η όραση μπορεί να θολώσει και μερικές φορές αναπτύσσεται πόνος.

Τα βακτήρια

Αντίστοιχα, τα βακτήρια που επιζούν από το χλώριο και τα άλλα χημικά, μπορεί να προκαλέσουν λοιμώξεις όπως η επιπεφυκίτιδα. Ειδικά, όμως, σε όσους κολυμπούν με φακούς επαφής μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνα για την όραση.

«Όσο καλό κι αν είναι το σύστημα απολύμανσης στην πισίνα ή σε άλλον υδάτινο χώρο αναψυχής, υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο να διαφύγει κάποιο παθογόνο από τη δράση του». «Τα παθογόνα αυτά μπορεί να μολύνουν τον φακό επαφής και να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται. Αν το μάτι έχει ήδη κάποιον ερεθισμό, η κατάληξη μπορεί να είναι σοβαρά προβλήματα που φτάνουν μέχρι το έλκος (πληγή) του κερατοειδούς».

Ακόμα μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι όταν δεν γίνεται σωστός καθαρισμός και απολύμανση. «Αν π.χ. όλο τον χειμώνα είχαν μείνει στάσιμα τα νερά σε ένα υδάτινο πάρκο και δεν γίνεται σωστή απολύμανση, μπορεί να υπάρξει επιμόλυνση του νερού από πρωτόζωα όπως η ακανθαμοιβάδα. Αν αυτή φτάσει στους φακούς επαφής και μετά στα μάτια, προκαλεί πολύ σοβαρή κερατίτιδα. Αυτή με τη σειρά της συχνά οδηγεί στη μεταμόσχευση κερατοειδούς».

Τι να κάνετε

Για να προστατευθείτε από αυτούς τους κινδύνους «η καλύτερη λύση είναι να χρησιμοποιείτε τους υδάτινους χώρους αναψυχής φορώντας πάντοτε σφικτά γυαλιά κολύμβησης, που δεν επιτρέπουν στο νερό να πλησιάσει τα μάτια σας», προσθέτει.

Αν φοράτε φακούς επαφής, να τους αφαιρείτε πριν φορέσετε τα γυαλιά κολύμβησης. Αν οπωσδήποτε θέλετε να τους φοράτε όσο θα βρίσκεστε στο νερό, προτιμότερο είναι να προμηθευτείτε φακούς μιας χρήσεως, ώστε να τους πετάξετε μόλις τελειώσετε το κολύμπι σας. Αν οι φακοί σας είναι πολλαπλών χρήσεων, πρέπει να τους καθαρίζετε και να τους απολυμαίνετε σχολαστικά μετά από κάθε χρήση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρέπει να φοράτε και γυαλιά κολύμβησης.

Καλό είναι επίσης να ξεπλένετε το πρόσωπό σας με γλυκό νερό μετά το κολύμπι. Με το ξέβγαλμα θα απομακρύνετε το χλώριο και τις άλλες χημικές ουσίες από τα φρύδια και τις περιοχές γύρω από τα μάτια σας. Φροντίστε μόνο να έχετε στη διάρκειά του κλειστά  τα μάτια σας.

«Δοκιμάστε επίσης να εφαρμόζετε πριν και μετά την κολύμβηση τεχνητά δάκρυα ή άλλο κολλύριο λίπανσης των ματιών, ώστε να τα διατηρείτε καλά ενυδατωμένα. Απαραίτητο είναι, τέλος, να πίνετε άφθονο νερό για να είναι και ο οργανισμός σας ενυδατωμένος και να παράγει αρκετά δάκρυα».

Πηγή iatropedia.gr